بازی Projcet Cars 3 برای PS4

توضیحات

نقد و بررسی بازی Projcet Cars 3 برای PS4

حرکت به‌سمت سرعت، اما دور شدن از ریشه‌ها

سری Project CARS از همان ابتدا به‌عنوان یک شبیه‌ساز جدی رانندگی شناخته شد؛ با دقت بالا در فیزیک خودروها، شرایط آب‌وهوایی پویا، و تمرکز بر تجربه‌ی واقعی رانندگی. اما در نسخه‌ی سوم یعنی Project CARS 3، استودیوی Slightly Mad تصمیم گرفت مسیری متفاوت را در پیش بگیرد. این بازی سعی دارد از حال‌وهوای خشک و شبیه‌ساز فاصله بگیرد و با افزودن عناصر آرکید و ساده‌سازی مکانیک‌ها، مخاطبان بیشتری را جذب کند. اما آیا این تغییر مسیر موفق بوده؟ در ادامه از ابعاد مختلف بررسی‌اش می‌کنیم.

داستان (Career): گامی به‌سوی دسترسی بیشتر، نه عمق بیشتر

اگرچه در بازی‌های ریسینگ، داستان اغلب در اولویت نیست، اما نحوه‌ی ارائه‌ی بخش Career می‌تواند تجربه‌ی بازی را معنا‌دارتر کند. در Project CARS 3، شما وارد یک مسیر پیشرفت پله‌پله در دنیای مسابقات می‌شوید. با شرکت در رویدادها، ارتقاء خودرو، و کسب XP می‌توانید کلاس‌های مختلف ماشین را آزاد کنید و به رقابت‌های بالاتر راه پیدا کنید.

با این حال، باید گفت که این بخش در مقایسه با رقبایی مانند Gran Turismo یا حتی Grid Legends، شخصیت و روایت خاصی ندارد. نه خبری از تیم، نه رقبا، نه داستان شخصی‌سازی‌شده‌ای که بازیکن را با خود درگیر کند. همه‌چیز حول محور مسابقه، جمع‌آوری پول، و خرید ماشین‌های جدید می‌گردد. برای طرفداران شبیه‌سازهای خشک، این ساختار ممکن است راضی‌کننده باشد، اما برای بازیکنانی که به انگیزه‌ی داستانی اهمیت می‌دهند، کمی بی‌روح به‌نظر می‌رسد.

گیم‌پلی: جدایی از شبیه‌سازی، نزدیکی به سرگرمی

تغییر اساسی Project CARS 3 نسبت به نسخه‌های قبل، در گیم‌پلی آن مشهود است. بازی به‌طور واضح از حالت شبیه‌ساز فاصله گرفته و سعی دارد تجربه‌ای نزدیک‌تر به بازی‌های آرکید مثل Forza Motorsport یا Need for Speed ارائه دهد.

فرمان‌پذیری ماشین‌ها نرم‌تر و قابل کنترل‌تر شده، ترمزگیری‌ها ساده‌تر شده‌اند و سیستم آسیب دیدگی نیز ملایم‌تر و forgiving‌تر از گذشته عمل می‌کند. علاوه بر این، سیستم XP و لول‌آپ، Challenge-based Progression و قابلیت ارتقاء قطعات ماشین، بازی را به‌سمت ساختارهای RPG-گونه سوق داده است.

برخی این تغییرات را خیانت به ریشه‌های Project CARS می‌دانند، اما حقیقت این است که این نسخه تلاش دارد سبک رانندگی را برای کاربران غیرحرفه‌ای هم قابل تجربه کند. نتیجه نهایی چیزی بین شبیه‌ساز و آرکید است؛ نه به دقت iRacing، و نه به سادگی Burnout. این مسئله می‌تواند هم نقطه‌ی قوت باشد، هم ضعف، بسته به انتظارات شما از یک بازی رانندگی.

گرافیک: نور، جزئیات و محیط‌های زنده

از نظر بصری، Project CARS 3 همچنان استاندارد بالایی را حفظ کرده. مدل‌سازی خودروها بسیار دقیق و واقع‌گرایانه است، با بافت‌هایی باکیفیت بالا و بازتاب‌های نور درخشان. محیط‌های مسابقه در پیست‌هایی مثل Spa-Francorchamps، Nürburgring یا Suzuka به‌زیبایی بازسازی شده‌اند، و آب‌وهوای متغیر همراه با چرخه‌ی روز و شب، به بازی پویایی بصری خوبی می‌بخشد.

با این حال، نسبت به نسخه‌ی دوم، برخی جلوه‌ها و افکت‌ها ساده‌تر شده‌اند؛ به‌خصوص فیزیک برخورد یا افکت ذرات. این به‌نظر می‌رسد که بخشی از تغییر جهت بازی به سمت اجرا در نرخ فریم پایدارتر و سبک‌تر بوده است. در PS4 معمولی، بازی به‌خوبی اجرا می‌شود و شاهد افت فریم محسوس نیستیم.

موسیقی و صدا: تجربه‌ای کافی، اما نه ماندگار

موسیقی متن بازی برخلاف بسیاری از عناوین ریسینگ دیگر، نسبتاً مینیمال است و بیشتر در منوها یا بخش‌های خارج از مسابقه شنیده می‌شود. هیچ قطعه‌ی برجسته‌ای که در ذهن بماند یا هویت صوتی خاصی خلق کند وجود ندارد.

اما در بخش صداهای محیطی، عملکرد قابل قبول‌تری ارائه می‌شود. صدای موتور خودروها، تغییر دنده، ترمزگیری، و عبور از آسفالت‌های مختلف با دقت ضبط شده و تنوع خوبی دارد. اگرچه ممکن است با سیستم صوتی ساده تفاوت چشمگیری احساس نشود، اما در هدست‌های گیمینگ یا اسپیکرهای حرفه‌ای، صدابرداری موتور V12 یا صدای چرخ‌ها در پیچ‌های تند حس واقعی‌تری منتقل می‌کند.

جمع‌بندی نهایی: انتخابی بحث‌برانگیز، اما هدفمند

Project CARS 3 یک تغییر مسیر جسورانه برای این سری است. بازی به‌جای شبیه‌سازی خشک و محدود، سعی دارد رانندگی را به یک تجربه‌ی سرگرم‌کننده و در دسترس برای مخاطبان گسترده‌تر تبدیل کند. اگر دنبال یک تجربه‌ی واقعی رانندگی هستید با ریزترین جزئیات فیزیکی، شاید این نسخه برایتان ناامیدکننده باشد. اما اگر یک بازی مسابقه‌ای متعادل، روان و قابل پیشرفت می‌خواهید، Project CARS 3 می‌تواند گزینه‌ای قابل دفاع باشد.